De zaak

Op 5 april 2006 passeert de notaris (‘oud-notaris’) het laatste testament van de erflater. Bij het opstellen van het testament was de latere opvolger van de oud notaris als kandidaat-notaris (‘notaris 1’) betrokken. Met deze wilsbeschikking legateert erflater het nodige aan klaagster, met wie hij een samenlevingsovereenkomst heeft gesloten. In 2017 komt erflater te overlijden. Hij laat twee zonen (uit een eerdere relatie) als zijn enige erfgenamen achter.

Over de inhoud van het testament bestaat onenigheid. Vooral de aan klaagster gelegateerde beperkte rechten van gebruik en bewoning van de woning (en de vraag waarop deze rechten betrekking hebben) zijn onduidelijk. Kantoorgenoten van de oud-notaris (‘kandidaat-notaris’ en ‘notaris 2’) menen geen bindend oordeel te kunnen geven over de kwestie. Daarop wendt klaagster zich tot een andere notaris (‘partij-notaris’), van wie zij verwacht uitleg te kunnen geven aan erflaters testament. 

Om een en ander op te lossen heeft een bespreking plaatsgevonden tussen klaagster, de partij-notaris, de zonen, kandidaat-notaris en notaris 2. Daarin komt aan de orde dat er aantekeningen van de oud-notaris en notaris 1 zijn gevonden met betrekking tot het testament. Namens klaagster verzoekt de partij-notaris om inzage in deze aantekeningen, hopende dat daarin aanwijzingen zijn te vinden. Notaris 2 wijst dit verzoek af, zich beroepend op de geheimhoudingsplicht van de notaris (art. 22 lid 1 Wna). 

Klaagster komt hiertegen in het verweer: zij verzoekt de kamer voor het notariaat te Den Bosch om de notarissen op te dragen de aantekeningen aan de voorzitter van de kamer te geven, zodat die hierover mededelingen kan doen aan klaagster.