Ziektewet en WGA

 

Financiële geldstromen

De verantwoordelijkheden en financiële risico's die werkgevers in Nederland dragen met betrekking tot ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid, vertalen zich in drie primaire geldstromen: loondoorbetalingsverplichting, Ziektewet, en WGA. Om het bredere systeem van ziekte- en arbeidsongeschiktheidsverzekeringen te begrijpen volgt hieronder een korte uitleg van deze begrippen: 

Loondoorbetalingsverplichting
Gedurende de eerste twee ziektejaren van een werknemer is de werkgever verplicht om het loon door te betalen. Deze verplichting is bedoeld om werknemers financiële stabiliteit te bieden tijdens kortere perioden van ziekte. De loondoorbetalingsverplichting kan variëren van 70% tot 100% van het loon, afhankelijk van de arbeidsovereenkomst en cao-afspraken. In de meeste cao’s staat dat dit in het eerste jaar 100% is en in het tweede jaar 70%.

Werkgevers kunnen zich tegen deze kosten verzekeren via een ziekteverzuimverzekering. Loopt het arbeidscontract af terwijl de werknemer nog ziek is dan bestaat er mogelijk recht op een ziektewet uitkering.

Ziektewet (ZW)
De Ziektewet (ZW) is een vangnet voor mensen die geen werkgever (meer) hebben. Werknemers die ziek uit dienst treden, zoals bij een tijdelijk contract binnen de eerste twee jaar, komen in aanmerking voor een ziektewetuitkering. Daarnaast zijn er een aantal bijzondere situaties wanneer een medewerker recht heeft op een Ziektewetuitkering. De situaties zijn:

• De medewerker heeft een no-risk status.
• De medewerker wordt ziek door zwangerschap of de bevalling.
• De medewerker wordt ziek door orgaandonatie.

Deze uitkeringen vallen altijd onder het risico van het UWV. De uitkering bedraagt 70% van het maximumdagloon.

Voor werkgevers met een loonsom boven de EUR  3,7 miljoen  is de premie volledig afhankelijk van het aantal (ex)werknemers dat aanspraak heeft gemaakt op de ziektewet. Werkgevers hebben de keuze om publiek verzekerd te zijn via de Belastingdienst, waarbij de premies deels worden toegerekend op dezelfde manier als voor de WGA. Een andere mogelijkheid is dat werkgevers eigen risicodrager worden voor de Ziektewet; zij bepalen dan zelf de hoogte, het recht en de duur van de uitkering en verstrekken deze zelf, of brengen dit risico onder bij een verzekeraar.

Werkhervatting Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten (WGA)
Wanneer de (ex) werknemer na twee jaar nog steeds ziek is bestaat er mogelijk recht op een WGA-uitkering. De hoogte van de uitkering is afhankelijk van het arbeidsongeschiktheids-percentage.

Werkgevers betalen een gedifferentieerde premie voor de WGA, die afhankelijk is van het aantal werknemers dat vanuit hun bedrijf in de WGA terechtkomt. Net als bij de Ziektewet kunnen werkgevers kiezen om eigenrisicodrager te worden voor de WGA, wat inhoudt dat zij zelf de uitkeringen betalen en beheren, vaak via een private verzekering. De financiering van de WGA kan op de onderstaande manieren worden ingericht:

• De Belastingdienst; premie wordt geïncasseerd via de werkhervattingskasbrief  (Whk-beschikking)
• Verzekeraar; er wordt een verzekering afgesloten
• Zuiver eigenrisicodrager; de werkgever draagt zelf de uitkeringen en er wordt alleen een premie afgedragen voor het faillissement risico.

Eigenrisicodrager ziektewet en WGA 

De keuze tussen publiek verzekeren of eigenrisicodrager ziektewet en/of eigenrisicodrager WGA worden brengt aanzienlijke verschillen met zich mee. Bij een publieke verzekering hebben werkgevers geen verantwoordelijkheid voor de re-integratie en hebben ze beperkte invloed op deze processen en de bijbehorende kosten, wat kan leiden tot potentieel hogere verzuimkosten, maar wel het gemak biedt van minder administratieve lasten. Kiezen voor een private regeling betekent dat werkgevers verantwoordelijk zijn voor de re-integratie en intensief betrokken zijn bij het beheer van het twaalfjaarsrisico, wat meer controle over de kosten biedt en kan resulteren in lagere verzuimkosten, maar vereist een actievere rol in het beheer van ziektegevallen. De keuze tussen publiek of private verzekering is daarmee een ingewikkelde en fundamentele keuze waarvan het financiële aspect een -belangrijk- onderdeel is.

Ziektewet  (ZW)
Als eigenrisicodrager ziektewet bepaalt u zelf of uw medewerker recht heeft op een ziektewet uitkering. Ook draagt u zorg voor de re-integratiebegeleiding en voor de uitkering, wanneer de medewerker daar recht op heeft. Omdat u zelf de regie heeft kan eigenrisicodrager ziektewet zijn u aanzienlijke besparingen opleveren. Vanzelfsprekend kunnen onze consultants u helpen de voor- en nadelen van elke keuze voor u in beeld te brengen en u hierin te adviseren.

Werkhervatting Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten (WGA)  
Voor de WGA-uitkeringen van uw werknemers betaalt u als werkgever een gedifferentieerde premie aan de Werkhervattingskas (Whk), die door de Belastingdienst wordt beheerd. De hoogte van deze premie wordt bepaald op basis van de uitkeringen die twee jaar eerder (T-2) aan uw werknemers zijn toegekend. Het UWV is verantwoordelijk voor het vaststellen van de hoogte van de uitkering en voor de uitbetaling ervan aan de werknemer. Daarnaast verzorgt het UWV de begeleiding en financiering van de re-integratie van werknemers. De toerekening van de WGA-lasten hangt af van de hoogte van de sociale-verzekeringsloon (SV-loon) van het bedrijf:

• Bij een SV-loon tot € 942.500,- (2024) | € 990.000,- (2025) betaalt u volledig een sectorpremie, waarbij eventuele WGA-uitkeringen van (ex-)werknemers geen invloed hebben op de premie.
• Voor een SV-loon tussen € 942.500,- en € 3.770.000,- (2024) | € 990.000,- en € 3.960.000,- (2025) wordt de premie deels gebaseerd op de sectorpremie en deels op individuele toerekening.
• Bij een SV-loon boven de € 3.770.000,- (2024) | € 3.960.000.- (2025) is de premietoerekening volledig individueel.

WGA-financieringsonderzoek
Als algemene vuistregel geldt dat het voor bedrijven met een loonsom tot € 2.500.000,- meestal niet voordelig is om eigenrisicodrager voor de Ziektewet en WGA te worden. Bij instroom van claims wordt de premiestijging vaak getemperd door de sectorpremie. Voor bedrijven met een loonsom boven de € 2.500.000,- is het aan te raden een financieringsonderzoek te laten uitvoeren om te bepalen welke verzekeringsvorm het beste aansluit bij het bedrijf. Op basis van de resultaten van dit onderzoek kan vervolgens een weloverwogen keuze worden gemaakt.